Spis Treści:
Krótka historia czarnego bzu
Wartości odżywcze
Antocyjany
Krótka historia czarnego bzu
Czarny bez to roślina rozpowszechniona w strefie umiarkowanej półkuli północnej, w Europie , Afryce Płn., Azji Zachodniej.
Na wartościach leczniczych bzu poznano się już w starożytności. Hippokrates nazywał bez całą apteczką, bo stosowano tą roślinę w wielu schorzeniach. Prasłowianie wiedzieli, że bez chroni przeziębieniem, gorączką, wierzyli, że dzieci nie będą chorować, jeśli będą przebywać pod krzewem bzu.
Magiczne znaczenie czarnego bzu
Czarny bez był łączony ze światem zmarłych – Rzymianie używali kwiatu bzu w obrzędach funeralnych. Krzew był symbolem złych mocy, duchów zmarłych. Po rozpowszechnieniu się chrześcijaństwa powstały legendy mówiące o tym, że na krzewie czarnego bzu powiesił się Judasz, albo że wykonano z niego drzewo Krzyża Jezusa.
„Według wierzeń ludowych bez miał siłę zatrzymania złych mocy – posadzony przy domu chronił obejście przed czarownicami, a gałązka wrzucona do grobu broniła duszę przed czartem. Nie wolno było ścinać krzewów, bo przynosiło to śmierć i nieszczęście.”
Czesław Caryk, historyk i twórca KROKUS
Wartości odżywcze czarnego bzu
Owoce bzu czarnego mają właściwości przeczyszczające, napotne, moczopędne, przeciwgorączkowe, przeciwbólowe, odtruwające. Owoce bzu zawierają garbniki, pektyny, witaminę A, C, B1, B2, antocyjany, kwasy organiczne, żelazo, potas, sód, wapń. Zawierają również sambunigrynę, trujący związek, który rozpada się pod wpływem wysokiej temperatury i dlatego należy spożywać tylko dobrze dojrzałe, przetworzone owoce.
Czarny bez wzmacnia system immunologiczny i dlatego jest pomocny przy przeziębieniu, infekcjach bakteryjnych i wirusowych, (katarze, kaszlu, grypie), a nawet infekcjach spowodowanych przez drożdże. Sok z owoców bzu był stosowany z dobrym skutkiem w 1995 r w czasie wielkiej epidemii grypy w Panamie, wywołanej przez wirusy różnych typów. Badania przeprowadzone w Izraelu i Niemczech potwierdziły silne właściwości bzu pobudzające system immunologiczny. Te właściwości bez zawdzięcza w dużej mierze obecności antocyjanów.
Antocyjany.
Antocyjany to rozpuszczalne w wodzie barwniki roślinne o różnorodnych, badanych obecnie cennych właściwościach.
- Antocyjany mają bardzo silne właściwości przeciwutleniające, silniejsze niż inne znane przeciwutleniacze taki jak np. kwas askorbinowy. Dzięki temu pełnią istotna rolę w zapobieganiu uszkodzeniom komórek powstających na skutek działalności wolnych rodników.
- Regulują przebieg procesów zapalnych, między innymi hamują aktywność cyklooksygenazy, regulują przepuszczalność naczyń włosowatych, co może hamować efekty miejscowych stanów zapalnych.
- Wzmagają produkcję cytokin, ważnych elementów systemu odpornościowego. Preparaty z bzu są w Izraelu stosowane w leczeniu chorych na raka.
- Zapobiegają utlenianiu cholesterolu LDL, przez co chronią naczynia krwionośne i serce.
- Działają korzystnie na wzrok, poprawiają widzenie.
- Chronią wątrobę w stanach zapalnych i przy wirusowym zapaleniu wątroby typu A i B
- Zmniejszają chorobowe zmiany w trzustce.
- Wpływają również na gospodarkę cukrową organizmu i mogą wspomagać leczenie cukrzycy.
Bez ma działanie moczopędne, jest pomocny w stanach zapalnych dróg moczowych, napotne, przez co oczyszcza organizm z produktów przemiany materii, zmniejsza gorączkę. Dzięki właściwościom przeciwzapalnym i przeciwbólowym pomaga przy chorobach gardła i jamy ustnej, przy bólach zębów czy migrenach.
Należy do roślin “czyszczących krew”, czyli pomaga usuwać z organizmu produkty przemiany materii, działa korzystnie na skórę. Ponieważ redukuje niepożądane stany zapalne i oczyszcza organizm jest pomocny w chorobach reumatycznych.
“Znana jest anegdota o marynarzu angielskim, który uczestniczył w wyprawie przewożącej fałszowane czarnym bzem wino porto. Raczył się nim przez całą wyprawę i w ten sposób wyleczył się z reumatyzmu.”
Czesław Caryk, historyk i twórca KROKUS
